Datum plaatsing: 09 mei 2022

Jan van Leest, de spil van Berghem, onderscheiden

Berghem (Oss): Na maar liefst 24 jaar nam Jan van Leest onlangs afscheid van de Dorpsraad. Het geweten van Berghem, zoals we hem misschien wel mogen noemen, werd voor die bewonderenswaardige periode - en héél veel meer vrijwilligersactiviteiten in het Berghemse - onderscheiden door burgemeester Wobine Buijs-Glaudemans met het Osje van Verdienste.

door Mark van der Donk

Een hele eer vond Jan de uitreiking van de officiële onderscheiding van de gemeente Oss, waarmee de inzet van personen voor de Osse (en dus ook Berghemse) gemeenschap op een speciale manier op prijs wordt gesteld. “Daar doe je het natuurlijk niet per se voor, maar het is altijd mooi om waardering te krijgen”, vertelt hij thuis, twee weken nadat hij het bijzondere kunstwerk in ontvangst mocht nemen.
Vervelen doet hij zich nog niet, maar dat moment gaat ongetwijfeld nog komen, denkt Jan. Hij is al zo lang hij het zich kan herinneren een spil in Berghem, kent heel veel mensen en heel veel mensen kennen hem. Jan was niet alleen vanuit de Dorpsraad de laatste 24 jaar direct betrokken bij het reilen en zeilen van nagenoeg alles wat er speelde in het dorp. Begin jaren 70 was hij voorbeeld al actief in de stichting carnaval. “Samen met mijn zwager Theo Mars, die naast mij woonde maar helaas al is overleden, en onder meer de zeer bekende Pieterke van Soerland zat ik in het bestuur. In die tijd heb ik ook AB’74 mee opgezet. Ik heb zelf niet in de gemeenteraad gezeten, maar me wel op allerlei vlakken ingezet voor die Berghemse politieke partij.”
Bijna een halve eeuw geleden wist niemand nog wat komen ging, maar het was nog maar het topje van de ijsberg, zo bleek later. Want in de decennia die volgden, verrichtte Jan nog ongelofelijk veel meer vrijwilligerswerk. Met het gevaar dat we heel wat zaken vergeten, een opsomming: Jan richtte de (dit jaar het 50-jarig jubileum vierende) tennisvereniging mee op, hij organiseerde Koningsdag en dodenherdenking en coördineerde tientallen jaren verkeersprojecten op school. Hij is ook nog altijd het aanspreekpunt voor de duofietsen (“die staan bij Nelly van Erp in de Hoessenboslaan en als er problemen zijn, weten ze mij te vinden”), helpt iedere maand mee te repareren in het Repaircafé, is nog steeds lid van heemkundevereniging Berchs-Heem, de Berghse Tafel én vrijwilliger bij EET met je hart. Meteen na afloop van het interview moet hij dan ook snel door. “Voor dat laatstgenoemde initiatief moeten er mensen opgehaald worden, om bij café Kaatje te gaan lunchen. De Osse horeca organiseert lokale ontmoetingen voor kwetsbare en eenzame ouderen. Belangrijk dat er voor hen de mogelijkheid is om een praatje te maken.”

Meester Gielenplein
Vanuit de Dorpsraad liet Jan jarenlang, gevraagd en ongevraagd, zijn licht schijnen over alles wat er maar speelde in Berghem. Zo was hij onder meer betrokken bij de bouw van de nieuwe Berchplaets, de realisatie van de Piekenhoef en het centrumplan. “Samen met een commissie van de gemeente Oss hebben we bijvoorbeeld meegedacht over de keuze van het gebouw. We hebben ook de naam Bergse Veld tegen kunnen houden. Het vernieuwde Meester Gielenplein blijft gelukkig gewoon zijn naam behouden.”
Jan, inmiddels 76 lentes jong, werkte door het hele land. Hij was - en is nog steeds - handig in het maken van gereedschap en machines en diende verschillende werkgevers. De laatste 30 jaar van zijn werkzame leven was hij een manusje van alles op basisschool ’t Molenveld. “Administratie, documentatieleider, conciërge, geef het maar een naam. Ik heb er gewerkt vanaf het moment dat ze net verhuisd waren naar de Wilhelminasingel. Daar heb ik 52 jaar geleden - een eindje verderop - zelf ook, samen met mijn zwager, ons eigen huis gebouwd. We wonen er nog altijd met veel plezier. Elke dag ging ik op de fiets naar school, want je moest toen nog een stukje omrijden. Ik ben ook al die jaren met de schoolverlaters, groep 8, mee geweest. Eerst naar Stevensbeek, later naar Schaijk en net over de Maas. Dan gingen we drie dagen weg, een soort schoolkamp.”

Hoofd nog goed
Inmiddels wil het lijf niet helemaal meer meewerken. “Ik ben aan mijn rug geopereerd, heb een nieuwe knie, last van mijn schouder en loop moeilijk. Maar in het hoofd zit het allemaal nog goed”, lacht Jan. “Zolang ik me nog naar boven kan bewegen, blijven wij aan de Wilhelminasingel wonen. Mijn vrouw Tonny is een boerendochter en is graag in de tuin en om het huis bezig. Hier zijn we helemaal op onze plek.”
Dat geldt eigenlijk voor heel Berghem wel. Jan - van origine een Ossenaar - heeft zijn hart echt aan het dorp verpand. “Sinds ik hier vanaf mijn 17e kom, voel ik me er thuis. Ik ben een echte Berghemnaar en daar ben ik trots op. Ik heb me ook altijd met veel plezier voor de gemeenschap ingezet. Een hoogtepunt in al die jaren kan ik niet echt noemen. Het maakt niet uit waarvoor, als ik kan helpen en er tijd voor heb, dan doe ik dat. Ja, ik ga mijn werk in de Dorpsraad zonder twijfel missen. Dat wordt waarschijnlijk een groot gat. Maar dat vullen we ook wel weer op, hoor. Ik wacht rustig af wat er op mijn pad komt. Maar nu ga ik eerst lunchen met EET met je hart. De plicht roept.”

Uw regio in beeld:

Een greep uit het thuisinhetnieuws fotoarchief:

Meld activiteit

28 april

Een korenbloem, een zwaan en een uitgestoken hand