Petra Kagcheland heeft geen cameravrees
Rosmalen ('s Hertogenbosch): Petra Kagchelland woont al bijna haar halve leven in Rosmalen. In 2004 maakte zij de oversteek van haar geboorteplaats Rotterdam naar Rosmalen juist in de tijd dat zij gecast werd voor Onderweg naar Morgen. In datzelfde jaar gaf zij invulling aan de rol van Iris Overbeek waarin zij drie seizoenen schitterde. Daar deed zij ervaring op met het acteren voor de camera. Intussen is zij vooral ook achter de camera actief. Op dat spoor kwam zij terecht toen corona haar activiteiten met haar Studio P-act nagenoeg stillegde.
door Herman van Dinther
Petra (44): “Ik kwam in het TV-wereldje terecht omdat ik stond ingeschreven bij een castingbureau dat mij benaderde voor de rol van Iris. Alles waar ik mee bezig was moest ik laten vallen want de opnamen voor de soapserie waren nogal intensief. Elke dag en ook vaak in het weekend reed ik naar Aalsmeer waar ik dan al om 7 uur ’s morgens bij de grime zat, dus dat was vroeg mijn bed uit. Maar ik heb het met veel plezier gedaan, heb er ontzettend veel geleerd en ben er van de camera gaan houden. Toen mijn rol in ONM op zijn eind liep ben ik gaan doceren op de theaterschool in Den Bosch en ontdekte ik dat ik net zo lief achter de camera stond dan ervoor maar op dat moment deed ik daar nog niet zoveel mee, dat is later gekomen.”
Eigen studio
“Mijn werkzaamheden op de theaterschool inspireerden mij zo enorm dat ik in 2012 de stap heb gezet om in Perron-3 mijn eigen acteerstudio op te openen. De afgelopen elf jaar heb ik met mijn team van docenten fantastische producties gemaakt. De combinatie van lesgeven en voorstellingen maken sprak veel mensen aan waardoor we op een zeker moment peuter- kleuter-jongeren- en volwassenen toneel konden faciliteren. Er was een fijn en heel goed team van docenten en we kwamen echt in een flow terecht. In die tijd werkten we mee aan leuke projecten en evenementen zoals met carnaval, de kerstwandeling, in Kwekkeltje,
Tante Sjaan en kindervoorstellingen voor Perron-3. Het was een geweldige maar ook drukke tijd ook omdat ik samen met mijn partner Dave twee zoontjes kreeg die nu tien
en twaalf jaar zijn. Mijn ambitie om verder te gaan in het camerawerk leidde mede daardoor ook een sluimerend bestaan.”
Diep dal
“En toen kwam corona in maart 2020. Het lesgeven en producties op maat maken moesten we noodgedwongen staken, de online contacten met de spelers waren geen goed alternatief. Theater draait immers juist om interactie, persoonlijk contact, visuele communicatie, beleving. Ik kwam in een diep dal terecht, ik stelde me de vraag ‘waar doe ik het allemaal voor’. Alles wat ik had opgebouwd viel helemaal weg. Tegelijk kwam hierdoor wel de ruimte die ik in de flow had gemist om me verder te bekwamen in het werken met de camera. In mijn theaterproducties verwerkte ik altijd al videobeelden die ik zelf draaide en monteerde en dat kaarsje had ik altijd brandend gehouden. Ik heb de eerste coronamaanden lijdzaam zitten afzien maar toen heb ik me herpakt en ben ik gaan samenwerken met Nathalie Bharos die als videograaf het bedrijf Chapter V leidt. Ik ben haar gaan assisteren en ik had de tijd om me verder te bekwamen in het camera vak door college te volgen bij Maurice Bossers in Breda, editing modules te doen, me te oriënteren op cinematografie en me verder te ontwikkelen als regisseur. Ook heb ik flink geïnvesteerd in professioneel materiaal waaronder een camera met alle toebehoren.”
Plezier terug
“Intussen heb ik al enkele leuke opdrachten gedaan onder meer voor Perron-3 waar ik voor drie verschillende doelgroepen video’s heb aangeleverd. Ik moet zeggen dat ik intussen weer een goede balans heb gevonden met ruimte voor mijn gezin en werk. Om mijn hoofd lekker leeg te maken maak ik flinke wandelingen met mijn hond die in coronatijd ons gezin is komen verrijken.
Het TV-werk is trouwens niet helemaal gestopt, ik doe nog weleens wat gastrollen en presenteer enkele programma’s voor RTL-7. En wat Studio P-act betreft heeft er een mooie verschuiving plaats gevonden, er is een transitie geweest van les aanbod naar het bieden van een werkplaats. Daar komen nu mensen die getriggerd willen worden om samen iets te maken. Daartoe heb ik intussen een pilot ontwikkeld waarbij ook het camerawerk een rol speelt. Er worden scenes opgenomen op locatie, in de studio en als documentaire. Het is wel de bedoeling om dat te laten uitmonden in een voorstelling die we aan publiek willen aanbieden. Ik wil blijven vernieuwen en er toffe creatieve energie uithalen. Ja en dat is een flinke investering in tijd en geld maar het heeft mij wel weer het plezier in het werk teruggegeven en daar ben ik blij om.”