Datum plaatsing: 04 jun 2020
Door het lint
Door: Jacoline Goossen: Samen met mijn collega Kloet zoek ik de laatste weken contact met mensen van buiten naar binnen. Inderdaad. Wij buiten en zij binnen. Een raamvisite! Dit had ik nooit bedacht vòòr de Coronatijd!
Zelfs met een raam ertussen kunnen wij met andere ogen naar ouderen met dementie kijken en zij naar ons. Onderzoekend en nieuwsgierig staan wij open voor wat er komen gaat.
Vandaag wordt Ida, door het geluid wat wij maken, naar het raam toegetrokken. Zij ontdekt ons en haar ogen scannen ons voorkomen met toebehoren. Wij knijpen met onze ogen om, ondanks de weerspiegeling van de zon, toch door het raam te kunnen kijken. Ida kijkt intens naar onze gezichten en dan om haar heen. De groene gordijnen, een stoel, ze zijn het niet. Maar haar zoekende ogen worden groter als zij het kapotte lint ziet hangen van een screen.
Ida gaat aan het werk! Het ziet eruit alsof zij precies weet wat zij wil doen. Een verzorgende ziet haar worstelen in dat hoekje en wil frustratie voorkomen zoals het lijkt. Maar Ida laat zich niet weghalen bij het raam en gaat stug door met het lint, steeds opkijkend, pratend in zichzelf.
Met moeite haalt zij het aan en trekt het naar zich toe en dan nog een paar keer. Zij geeft regelmatig een blik weg van “het gaat lukken hoor”. Wij knikken bemoedigend toe en juichen zachtjes aan de andere kant van het raam. Uiteindelijk draait zij vastberaden de lussen in achtjes om de houder. Het is gelukt. Door het lint laat Ida zich zien. Krachtig, zorgend, liefdevol mens. En wij, wij staan er met onze neuzen bovenop.