Datum plaatsing: 02 sep 2021
Pikke-nikke...
Door: Jan van Ravenstein: Zomaar een doordeweekse dag. Een buienradar zonder buien… De zon hoog aan de hemel, het mooie weer lonkte. Een prachtig fietsweertje. Vaak combineren we ons tochtje met een lunch op een gezellig terrasje. Maar ook vaak nemen we ons voor om onderweg te ‘pikke-nikke’ zoals de kleinkinderen dat toentertijd zo mooi verwoordde.
Nu dus ook. We waren er zelfs speciaal voor wezen shoppen. Verse broodjes, lekker beleg, verse jus, koffie in een thermoskannekje, een flesje water… Zonnebril op, petje voor de zon, mama een vestje mee voor de processierups.. een nummerlijstje van de te volgen knooppunten…. Klaar voor de start.
De tocht ging vanuit Heesch richting Uden… vervolgens richting Zeeland en daarna, zeg maar…. De wijde wereld in. Het fietsknooppuntplan deed zijn werk voortreffelijk. Je komt op plekjes waarvan je het bestaan nooit of te nimmer had ontdekt zonder ‘knooppunt.nl’. En nog mooier het klopt (bijna)
altijd…
Een paar uur en de nodige kilometers verder ontdekte we een gaaf plekje voor onze ‘pikkenik’. Midden in de mooie natuur. Het zag er compleet uit, een mooi beschut plekje met zelfs een tafel en bank….. Op een kleine afstand voorbijrijdende fietsers en toch de rust… De vogeltjes floten er op de achtergrond lustig op los. En weer moesten we beamen hoe mooi Brabant toch wel niet is…
Voorbijgaande fietsers keken (volgens mij) met een soort van afgunst naar ons tafeltje… “Hey, hallo… Smakelijk eten saampjes’, werd er in het voorbijgaan geroepen. De broodjes waren heerlijk en het zag er ook wel knap gezellig uit, is mijn bescheiden mening met dank aan mijn schatje. De dag was nog maar een aantal uurtjes oud en onze tocht nog maar halverwege… Hoe mooi mag het zijn.
Een heel stuk later, bijna op het einde van onze route, konden we het niet laten om toch maar een ‘terrasstop’ te maken. Dat hoort bij een goeie fietstocht, niet dan? Best wel moe, maar wel heel voldaan, lieten we ons neer op het gezellige terras met veel passanten…
Een heel mooi biertje in een even zo mooi hoog taps uitlopend glas ‘lachte’ mij even later toe. Samen
hadden we oog voor de vele passanten. “Je ziet hier best veel mooie mannen langs komen”, hoorde ik mijn lieve tafelgenoot mijmeren terwijl ze een teug van haar koude Chardonnay tot zich nam... Ze had het schijnbaar reuze naar haar zin. Haar ogen, waar ik vaak veel aan kan zien, zaten verborgen achter een grote zonnebril. Het mysterieuze lachje sprak boekdelen. “Hallo… Kom op mupke, je hebt hier een en al knappigheid naast je zitten”, zei ik met benepen lachje...