Datum plaatsing: 31 jan 2022

Uit gouden korenaren schiep god…



Door: Peter der Kinderen: Natuurlijk waren het de Bosschenaren dat staat buiten kijf. Mijn moeder bleef haar leven lang trots op haar Bossche roots. Zij woonde in haar jeugd in de Windmolenbergstraat naast “Bèt van den ouwen Loel.” Via het Sint Janslyceum, tegenwoordig de bibliotheek, leerde ik Den Bosch kennen. De fietsenstalling bereikten we via de Boerenmouw. Bij “De Dry Hamerkens” kochten we drop en bij Bakkerij Kuenen verse harde broodjes of ‘n puddingbroodje. In 1964 ging ik werken bij accountantskantoor Nijst & Co, op de hoek van de Visstraat en de Buitenhaven, tegenover “De Plèkhoek.” Den Bosch maakte als geheel weinig indruk op mij. Eens per maand stapten we met de collega’s naar
Toon de Stip aan de overkant voor ’n potje bier en gezelligheid. Op een doordeweekse avond kwamen we terecht bij San Remo op de markt. Gezelligheid kent geen tijd en we dansten op “Du” van Peter Maffay, twee vrouwelijke en twee mannelijke collega’s. Toen het sluitingstijd was lag de markt er uitgestorven bij. Er stond één fiets, mijn fiets. Ad stapte op die fiets en maakte een paar rondjes over de Bossche markt met Rianne achterop en verdween toen de Hinthamerstraat in. Tineke uit Ammerzoden en ik bleven achter. We namen een taxi naar Rosmalen. Toen ik, midden in de nacht, het luchtbed stond op te blazen was mijn moeder not amused. Even dacht zij dat ik andere intenties had op dat moment. Gelukkig was haar humeur in de ochtend omgeslagen en konden Tineke en ik, na een prima
ontbijt, naar kantoor… met de bus. ‘Was ’n gezellige avond’ met die woorden verwelkomde collega Ad mij. Natuurlijk kon ik dat beamen en toen ik hem vroeg hoe het hun verder was vergaan antwoordde hij stoer: ‘We zijn naar het Nachtegaalslaantje gefietst achter het Casino” ‘En wat heb je met die fiets gedaan?’ vroeg ik. ‘Oh, die heb ik daar
ergens tegen ’n boom neergezet’ zei hij achteloos. ‘En weet je ook van wie die fiets was?’ ‘Geen idee die stond voor San Remo!’ Toen ik zei dat het mijn fiets was zette hij het op een hollen richting Nachtegaalslaantje en puffend en zwetend kwam hij terug…… met mijn fiets! Tussen de middag gingen we zwemmen in de Pettelaarse Plas en
wanneer het tijd was om weer naar kantoor te gaan gooide Fred de Jong één van de dames in het water. Het duurde dan minstens ’n half uur voordat ze opgedroogd was…. In die tijd was dat allemaal mogelijk.

Wij zijn veranderd maar ook Den Bosch is veranderd en een aantrekkelijke stad geworden. Van de armoede in het begin van de vorige eeuw naar de welvaart van vandaag de dag. Rotte plekken zijn verdwenen, panden zijn gerestaureerd en buurten opgeknapt. Van mijn buurvrouw kreeg ik de uitgaven van “Als de dag van gisteren” over drie generaties Bosschenaren. Indrukwekkend hoe de metamorfose van een stad in woord en beeld wordt gepresenteerd. Den Bosch heeft ons schaamteloos ingepikt in 1996. Nooit zal ik “unnen Bosschenaar” worden
maar ik heb na het lezen van deze uitgave absoluut meer respect gekregen voor de stad.

© 2023 Thuis in het nieuws | Webworks: DigiFactory Webworks | Design: Creativos 0.01545